







بسیاری از مردم دنیا، زبان فارسی را با نام فردوسی بزرگ میشناسند. شاعری که با سرودن شاهنامه، نه تنها زبان مردم سرزمینش را از خطر فراموش شدگی نجات داد بلکه نام خود را در تاریخ، جاودانه کرد. شاهنامه نمونهی بی مانندی از ادبیات حماسی است. اثری که حکیم ابوالقاسم فردوسی برای سرودن آن 30 سال زمان صرف کرد. با اینکه شاهنامه در زمان خود با بیتوجهی حاکمان رو برو شد، اما بعد از گذشت بیش از ده قرن از آن دوران هم چنان بزرگ ترین اثر منظورم در ادبیات ایران است. در این مقاله قصد داریم این اثر بزرگ را به طور کامل معرفی کنیم. اگر شما نیز از علاقمندان شاهنامه فردوسی هستید تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.
ابولقاسم فردوسی با نام کامل ابوالقاسم حسن منصور بن محمد بن اسحاق شرف شاه طوسی، شاعر حماسه سرای ایرانی، در سال 329 هجری قمری در روستای باژ از توابع طوس خراسان چشم به جهان گشود. حکیم سخن و حکیم طوس از القاب فردوسی بزرگ است. او تحصیل خود را در مکتب خانههای باژ و طوس آغاز کرد و سپس برای تکمیل آن راهی مدارس خراسان شد.
علاقه ی فردوسی به داستانها و افسانههای قهرمانان ایرانی از دوران نوجوانی آغاز شد. در آن دوران به خاطر شرایط مساعد مالی توانست وقت و هزینهی خود را صرف مطالعه، تحقیق و پژوهش کند. این علاقه تا جایی پیش رفت که فردوسی تصمیم به سرودن شاهنامه گرفت. شاهنامهای که سرودنش بیش از 30 سال به طول انجامید. اوضاع مالی فردوسی در سالهای ابتدایی سرودن شاهنامه خوب بود اما در پایان، فقر کار را برای این شاعر بزرگ سخت کرده بود. پس از اتمام شاهنامه، فردوسی اثر ارزشمند خود را نزد سلطان محمود غزنوی برد تا در ازای زحمت 30 سالهی خود هدیه ای از پادشاه بگیرد. اما با بیتوجهی پادشاه رو برو شد.
فردوسی که از بدقولی پادشاه ناراحت بود، مدتی را در سفر گذراند و در اواخر عمر به طوس بازگشت. شرایط زندگی برای این شاعر بزرگ به سختی میگذشت و سرانجام در اوضاع بد مالی از دنیا رفت. تاریخ دقیقی از وفات فردوسی در دست نیست اما بسیاری از منابع مرگ فردوسی را در سال 416 هجری قمری ذکر کردهاند.بر اساس گفتههای تاریخی، فردوسی اثر دیگری به نام هجونامه دارد که آن را بعد از رانده شدن از دربار سلطان محمود سروده است. تعداد ابیات آن در حدود 100 بیت ذکر شده است. اما عده ای از محققان این اثر را متعلق به فردوسی نمیدانند.
شاهنامهی فردوسی را یکی از بزرگترین و مهمترین آثار ادبیات حماسی جهان میدانند. بر طبق گفتهها، تنها منبعی که فردوسی برای سرودن اثر بزرگ خود، از آن استفاده کرده، شاهنامه ی ابومنصوری بوده است. سرودن شاهنامه از سال 367 هجری قمری به طور رسمی آغاز شد. فردوسی نسخهی اول شاهنامه را در سال 384 هجری قمری و نسخهی نهایی آن را در سال 400 هجری قمری به اتمام رسانید. در شمار تعداد بیتهای شاهنامه نیز اختلاف وجود دارد. منابع مختلف ابیات شاهنامه را بین 50 تا 60 هزار بیت ذکر کردهاند. بیتهای بیشماری که داستان پهلوانیها و رشادتهای اصیل ایرانی را به زیبایی روایت می کند.
قالب شعری شاهنامه، مثنوی است. قالبی که برای سرودن اشعار طولانی که درون مایهی داستانی و اساطیری دارند، بسیار مناسب است. در این قالب، قافیهها در دو مصرع هر بیت یکسان بوده و قافیه هر بیت با بیت بعدی متفاوت می باشند. به این قالب شعری دوتا دوتا هم میگویند. فردوسی با بهره گیری از این قالب و تلفیق آن با سبک خراسانی به زیبایی داستان های طولانی شاهنامه را به تصویر کشیده است بدون آنکه اندکی خستگی ایجاد کند.
شاهنامهی فردوسی، ماجرای رشادتهای پهلوانان ایرانی است. رشادتهایی که گاهی با پیروزی همراه بود و گاهی به شکست می انجامید. داستانهایی که از زمان حکومت کیومرث شاه تا شکست سلطنت ساسانی از سپاه اعراب را شامل میشود. در این اثر، روایت درگیری با خارجی ها، از هندیان و تورانیان در شرق گرفته تا رومیان و تازیان در غرب و جنوب غربی، همه و همه به زیبا ترین شکل ممکن به نمایش در آمده است. بجز سیر تاریخی داستانها، روایتهای مستقل زیادی نیز در شاهنامه وجود دارد که هر کدام به تنهایی به اندازه یک اثر ماندگار، مهم هستند.
تقسیم بندی شاهنامه به شیوه های مختلف انجام شده است. در مهم ترین نوع تقسیم بندی، شاهنامه را به سه دورهی متفاوت تقسیم میکنند. دورهی اساطیری (از زمان به قدرت رسیدن کیومرث شاه تا دوران سلطنت فریدون)، دورهی پهلوانی (از قیام کاوه آهنگر تا کشته شدن رستم به دست برادرش شغاد) و دورهی تاریخی (از پادشاهی بهمن تا فتح ایران به دست اعراب). در ادامه به طور کامل در ارتباط با این دورهها صحبت خواهیم کرد.
این دوران با به قدرت رسیدن کیومرث شاه آغاز میشود. پیشرفت تمدن ایرانی در این زمان بسیار چشمگیر است. کشف آتش و پس از آن توانایی جدا کردن سنگ از آهن از دستاوردهای این دورهی مهم است. مردمان این دوران اغلب به ریسندگی و بافندگی و کشاورزی مشغول بودند. بیشتر جنگهای ایران در آن زمان، داخلی و از نوع افسانهای بود. نبرد با دیوان و تلاش برای غلبه بر آنها از بزرگترین مشکلات دوران اساطیری بوده است. داستان ضحاک مار دوش (نماد پلیدی در شاهنامه) از جمله داستانهای مهم این بخش است. در انتهای دورهی اساطیری، قیام کاوهی آهنگر و اتحاد او با فریدون باعث از بین رفتن ضحاک می شود.
بدون شک این دوره، مهم ترین بخش شاهنامه است. همانطور که از نامش پیداست، داستانهای پهلوانان دلیر ایرانی بخش عمدهی این دوران را تشکیل میدهد. پهلوانانی مانند زال، رستم، طوس، بیژن، سهراب و بسیاری دیگر از آنها متعلق به این دوران هستند. سیاوش فرزند کیکاووس به دست افراسیاب به قتل میرسد و رستم برای گرفتن انتقام خون به ناحق ریختهی شده سیاوش راهی توران می شود. این اتفاق یکی از مهمترین بخشهای شاهنامه، یعنی جنگهای خونین میان ایران و توران را رقم میزند. همچنین بعد از ظهور آیین زردشتی و در دوران سلطنت گشتاسب شاه، اسفدیار به دست رستم به قتل میرسد. مرگ ناجوانمردانهی رستم نیز از دیگر اتفاقات مهم دورهی پهلوانی است. رستم به دست برادر خود شغاد کشته میشود. او با حفر چاهی برای برادرش او را به قتل میرساند. بعد از این اتفاق، سیستان به دست بهمن پسر اسفندیار ویران میشود.با مرگ رستم دوران پر شکوه پهلوانی به پایان میرسد.
آغاز دورهی تاریخی شاهنامه را آغاز سلطنت بهمن شاه میدانند. بعد از بهمن شاه به ترتیب، همای، داراب و فرزندش دارا بر تخت مینشینند. در دوران سلطنت دارا ( داریوش سوم) اسکندر مقدونی به ایران حمله میکند و بعد از کشتن پادشاه، بر تخت مینشیند.بعد از دوران سلطهی اسکندر، اشکانیان و ساسانیان به قدرت رسیدند. ابیاتی از شاهنامه نیز به دوران حکومت این دو سلسله بر ایران میپردازد. سرانجام با روایت حملهی اعراب به ایران و شکست سلله ی ساسانی از سپاه اسلام، سرایش شاهنامه نیز به پایان میرسد.
بنا بر نوشته های معتبر شاهنامه ی فردوسی نزدیک به 200 شخصیت منحصر به فرد دارد.این شخصیتها شامل پادشاهان، پهلوانان، دیوان افسانهای، زنان شاهنامه، مزربانان و وزیران هستند.
پادشاهان شاهنامه شامل سه دستهی پادشاهان ایرانی، تورانی و رومی هستند. کیومرث، بهرام گور، کیکاووس، فریدون، جمشید، طهمورث، هوشنگ،ضحاک، منوچهر، یزدگرد، قباد و هرمز از جمله پادشاهان ایرانی و افراسیاب، پشنگ، قیصر، تور و زادشم نیز از جمله پادشاهان تورانی و رومی شاهنامه هستند. همچنین بزرگمهر، بیطقون، تخوار و جاماسپ چهار وزیر ایرانی هستند که نامشان در شاهنامه آمده است.
پهلوانان شاهنامه به دو دستهی پهلوانان ایرانی و پهلوانان تورانی تقسیم میشود. این مجموعه بیش از 70 شخصیت اصلی شاهنامه را تشکیل میدهد. که خود نشان از تعداد بالای قصه های پهلوانی شاهنامه دارد. رستم، زال، اسفندیار، سهراب، کاوهی آهنگر، هجیر، گودرز، شیدوش و گیو از پهلوانان ایرانی و اشکبوس، شیده ، هومان، ایلا، سپهرم، بارمان، کهیلا و دمور از جمله پهلوانان تورانی شاهنامه هستند.
همانطور که در توضیح دورهی اساطیری آمده است، بیشتر جنگهای این دوران برای از بین بردن دیوها اتفاق افتاده است. از میان شخصیتهای معروف دیوان میتوان به اهریمن، اکومن، دیو سپید و ارژنگ دیو اشاره کرد.
قسمت مهمی از شخصیتهای شاهنامه را زنان تشکیل میدهند. بیش از 30 شخصیت زن در داستانهای مختلف شاهنامه نقش آفرینی کردهاند. سودابه (دختر شاه هاماوران)، کتایون (مادر اسفندیار)، رودابه (همسر زال و مادر رستم)، تهمینه (همسر رستم و مادر سهراب) و منیژه (دختر افراسیاب)، از مهمترین زنان شاهنامه به شمار می آیند.
یکی از مضامین اصلی شاهنامه، بررسی مفهوم تقدیر و سرنوشت است. شخصیت ها گرچه با اراده و تمایل خود عمل می کنند، اما در نهایت تحت تأثیر تقدیر قرار می گیرند. این تضاد میان اراده فردی و تقدیر، به عنوان یکی از عناصر فلسفی مهم در شاهنامه به تصویر کشیده می شود.
جنگ و صلح در شاهنامه از مسائل کلیدی است. هر جنگ به عنوان یک رقابت برای قدرت و هویت نه تنها میان شخصیت ها بلکه میان ملت ها و قوم ها شکل می گیرد. نکته جالب این است که جنگ ها در نهایت به غم و اندوه و از بین رفتن انسانیت می انجامند. بنابراین فردوسی با روایت جنگ ها، در واقع به نقد چنین رفتار هایی می پردازد و به دنبال صلح و دوستی است.
مفهوم غیرت و عزت در شاهنامه به وضوح بیان شده است. شخصیت ها همواره در جست و جوی عزت و مقام هستند و به خاطر آنچه که به آن اعتقاد دارند، خود را فدای آن می کنند. این معنای ژرف اخلاقی نشان می دهد که فردوسی تا چه حد به حرمت و ارزش های انسانی پایبند است.
عشق در شاهنامه تنها به عشق جسمی محدود نمی شود بلکه عشق به میهن، انسانیت و فداکاری برای دیگران نیز در آن به خوبی نشان داده شده است. عشق در داستان های بسیاری نظیر داستان بیژن و منیژه نمایانگر همدردی و توجه به احساسات و عواطف انسانی است.
شاهنامه فردوسی به عنوان یک اثر عظیم ادبی و فرهنگی، تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و ادبیات فارسی گذاشته است. این کتاب به عنوان یک مرجع برای شاعران، نویسندگان و هنرمندان در طول تاریخ ایران شناخته می شود. تأثیر شاهنامه موجب بروز شعر های حماسی و داستان های عاشقانه در ادبیات فارسی پس از آن شده است. از نگارش دکترای ادبیات فارسی تا روایت های مدرن و هنری، شاهنامه همواره الهام بخش بوده و همچنان برای نسل های جدید یک الگوی زیبا از شعر و داستان است. شخصیت ها و داستان های شاهنامه به ویژه در سینما و تئاتر نیز دستمایه های فراوانی ارائه داده است.
در دنیای امروز که ما با چالش های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مواجه ایم، پیام های شاهنامه نه تنها اعتبار خود را حفظ کرده بلکه اهمیت بیشتری نیز پیدا کرده اند. فردوسی با روایت داستان های انسانی و اخلاقی، به ما می آموزد که در هر شرایطی باید به ارزش های انسانی پایبند باشیم و به دنبال حقیقت و عدالت باشیم. این کتاب همچنین به ما یادآوری می کند که هر دستاورد انسانی، ساخته شده از تلاش، فداکاری و انتخاب های درست است. بنابراین می توان گفت شاهنامه فراتر از یک اثر ادبی، یک راهنمای زندگی است که می تواند فرد را در مسیر درست هدایت کند. بنابراین این اثر ارزشمند، یک کتاب مناسب هدیه به نزدیکان شما خواهد بود.
تعداد داستان های مستقل در شاهنامه بیش از 70 مورد است. این داستانها، ماجرای جنگها، نبردهای تن به تن، نحوهی به سلطنت رسیدن پادشاهان و تعداد زیادی داستان دیگر را شامل میشود. از جمله مهمترین داستانهای شاهنامه میتوان به هفت خان رستم، ماجرای بیژن و منیژه و نبرد رستم و سهراب اشاره کرد.
رستم، اصلیترین قهرمان ادبیات اسطورهای و حماسی ایران به شمار میآید. او فرزند رودابه و زال و نوهی سام بود. همسرش تهمینه بود و سه فرزند او سهراب، فرامرز و بانوگشسب نام داشتند.رخش، اسب رستم همراه همیشهی او بود و در تمامی مراحل رستم را یاری میکرد. کشتن دیو سپید، جنگ با سهراب، نجات کی کاووس، کشتن اسفندیار، کشتن اکوان دیو و فتح دژ سپندکوه از مهمترین اقدامات رستم در شاهنامه است. طبق گفتهها، عمر رستم بسیار طولانی بوده و نزدیک به 600 سال ذکر شده است. البته رستم به مرگ طبیعی نمرد و توسط برادر خود، شغاد به قتل رسید. در این ماجرا، زواره دیگر برادر رستم و رخش نیز کشته شدند.
قدیمیترین نسخهی خطی شاهنامهی فردوسی که زمان نگارش آن به 200 سال بعد ازاولین نسخه برمیگردد، در کتابخانهی فلورانس کشور ایتالیا نگهداری میشود. به گفته مدیران این کتابخانه این نسخهی قدیمی به تازگی به فرم دیجیتالی در آمده تا همهی علاقمندان بتوانند از این اثر گرانبها استفاده کنند.
در فاصلهی سال های 1960 تا 1971، محققان بنیاد شرق شناسی علوم روسیه، ویرایشی دقیق برشاهنامهی فردوسی انجام دادند. شاهنامهی چاپ مسکو را مهمترین و دقیقترین تصحیح از روی شاهنامهی فردوسی میدانند. این ویرایش در 9 جلد چاپ شده است. اکثر شاهنامههای موجود در بازار از روی همین تصحیح چاپ شدهاند.
وظیفه ی هر فارسی زبانی است که شاهنامه ی فردوسی بخواند و آن را به درستی بشناسد. با ارائه ی این مطاب تلاش کردیم تا اطلاعات جامعی را از این شاهکار بزرگ ارائه کنیم. هرچند که صحبت درباره ی شاهنامه نیازمند وقت و فرصت بسیار بیشتری خواهد بود اما امیدواریم که این مطالب توانسته باشد گوشه ای از عظمت این اثر ارزشمند را برای خوانندگان به نمایش بگذارد و باعث شود که مخاطبان به خواندن شاهنامه ی فردوسی تشویق شوند.